does.it.really.matter.

uc dakika oncesine kadar her insanin bir ruhu oldugunu dusunuyordum (arada gelip giden supheleri saymiyorum)
dusuncemdeki bu degisiklik bir hayal kirikligi olmadi elbette ki (olmus da olabilir); bir insana tamamen benligimizi bagislamakla, bir kismini bagislamak o insan icin farketmeyebiliyor zaman zaman.
demek istedigim, yani, nedir farkeden gercekten?

kimse oyunumuzu izlemese de biz oynamaya devam edelim.
ortada, gizemli bir sey olmayinca hareket etmek cok daha zor oluyor. gizemli bir sey yokmus iste, ama bu ne kadar bizi hareketten kesmeli? sozlerin guzelliginden, dusunce akisindan daha gizemli ne olabilir ki?
soz otesinde ne var ki?

anlatamiyorsam yoktur, dogru sanki.

spiral out. keep going.

çok uzaktan, sessizce
ağlıyorsun,
susuyorsun,
en ufak bir kelime, bir nefes
sonsuzda artık, yetişemiyorum
tam yetiştim, bana vardım
ben oldun, susuyorsun
hala .

bıraksa mıydım? bulur muydum sen beni? susar mıydım?
dokunur muydun?
dokunsana. işlesene bana.
tenim ol, gözüme gölge olsana.
beni de gölgene saklasana.
hiç çıkarma ama. hiç.
orası öyle bir yer olsun ki,
öylesine bize ait olsun ki,
"biz" olsun ki,

hiç olmamış olsun. buraya ait olmamış olsun.
düşününce başımız dönsün,
öncesi, şimdisi, ve sonrası orda olsun.
bir soluk olsun.
sonsuza gitsin.
sonra bizi bırakıp gitsin.

sen de git.
git de beni senle bırak.
metafor ol.

sus.
sus.