does.it.really.matter.

uc dakika oncesine kadar her insanin bir ruhu oldugunu dusunuyordum (arada gelip giden supheleri saymiyorum)
dusuncemdeki bu degisiklik bir hayal kirikligi olmadi elbette ki (olmus da olabilir); bir insana tamamen benligimizi bagislamakla, bir kismini bagislamak o insan icin farketmeyebiliyor zaman zaman.
demek istedigim, yani, nedir farkeden gercekten?

kimse oyunumuzu izlemese de biz oynamaya devam edelim.
ortada, gizemli bir sey olmayinca hareket etmek cok daha zor oluyor. gizemli bir sey yokmus iste, ama bu ne kadar bizi hareketten kesmeli? sozlerin guzelliginden, dusunce akisindan daha gizemli ne olabilir ki?
soz otesinde ne var ki?

anlatamiyorsam yoktur, dogru sanki.