harmony

21 saat ve hala kendimi biraz tuhaf hissediyorum.
kendi dogrularimla yasamak cok zormus.
alginin durtulebilen yani, sana en ait, en guvende hissedebilecegin yer.
ve her sey, ciddiligine kendimizi inandirmaya calistigimiz iluzyonlar gibi.
ve hicbir sey, goruldugunden daha kirilgan degil.
nefes al, nefes ver.
nefes al. tut.
ve simdi iyice dusun.
neyi dusundugunu degil, neyi dusunemedigini. ve,
elinle tutabilecegin bir gerceklikle karsilasmadikca onu birakma. o senin.

does.it.really.matter.

uc dakika oncesine kadar her insanin bir ruhu oldugunu dusunuyordum (arada gelip giden supheleri saymiyorum)
dusuncemdeki bu degisiklik bir hayal kirikligi olmadi elbette ki (olmus da olabilir); bir insana tamamen benligimizi bagislamakla, bir kismini bagislamak o insan icin farketmeyebiliyor zaman zaman.
demek istedigim, yani, nedir farkeden gercekten?

kimse oyunumuzu izlemese de biz oynamaya devam edelim.
ortada, gizemli bir sey olmayinca hareket etmek cok daha zor oluyor. gizemli bir sey yokmus iste, ama bu ne kadar bizi hareketten kesmeli? sozlerin guzelliginden, dusunce akisindan daha gizemli ne olabilir ki?
soz otesinde ne var ki?

anlatamiyorsam yoktur, dogru sanki.

spiral out. keep going.

çok uzaktan, sessizce
ağlıyorsun,
susuyorsun,
en ufak bir kelime, bir nefes
sonsuzda artık, yetişemiyorum
tam yetiştim, bana vardım
ben oldun, susuyorsun
hala .

bıraksa mıydım? bulur muydum sen beni? susar mıydım?
dokunur muydun?
dokunsana. işlesene bana.
tenim ol, gözüme gölge olsana.
beni de gölgene saklasana.
hiç çıkarma ama. hiç.
orası öyle bir yer olsun ki,
öylesine bize ait olsun ki,
"biz" olsun ki,

hiç olmamış olsun. buraya ait olmamış olsun.
düşününce başımız dönsün,
öncesi, şimdisi, ve sonrası orda olsun.
bir soluk olsun.
sonsuza gitsin.
sonra bizi bırakıp gitsin.

sen de git.
git de beni senle bırak.
metafor ol.

sus.
sus.

baslikimsi

ic deney insana en agir gelen an.
eskiye ait bir his,
artik dokunamayacagin herhangi bir sey
cocukken guldugun bir seyi hatirlaman
hisler, birbirine karismaya ne kadar da meyilli
korku, sen olabilir misin hic?
his olabilir misin, gozumdeki bir bakis, elimi bir yerden cekip baska bir yere koymam.
buna sen sebep oluyor olabilir misin?

bir insanin, bir uzvu kaybolmus gibi eksik hissetmesini anlayabilir misin?
canim yaniyor benim.
bilim adamlarinin baska seyleri de acikliga kavusturmasini istiyorum.
bize en tanidik gelen, bizi biz yapan seyleri.
istatistik istemiyorum.
insana dair bir seyler istiyorum.
bariyerlerden kurtulmak istiyorum.
kendim olmak istemiyorum artik.
deniz kiyisinda, yalniz basina, dalga sesleriyle durdugun bir an olmak istiyorum.
yalniz basina issiz bir sokakda geziniyorken, kafani cevirip baktigin yer olmak istiyorum.
minikken yasadigin garip ama cok guzel bir duyguyu, tekrar hatirlama caban olmak istiyorum.
seni senden cikardiginda, kalan sey olmak istiyorum.
iliklerine kadar isleyip, sebep bulamadigin aglama krizlerin olmak istiyorum.
en mutlu aninda, mutluluktan umursamaz bir sekilde savurdugun nesnelerden biri olmak istiyorum.
gozunun etrafinda bir belirip, bir kaybolan piriltilar olmak istiyorum.
ask olmak istiyorum.
bir kutuya saklayip, disari cikmasina asla izin vermeyecegin ask olacagim ben.